به گزارش مشرق، روزنامه‌های وطن امروز و جوان در پی طفره‌رفتن مکرون از محکومیت اقدام موهن مجله شارلی ابدو به رفتار دوگانه وی در قبال آزادی بیان پرداخته‌اند که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.

شیطان در جلد مکرون

وطن امروز:

عملیات پاریس برای تحقیر اعراب و مسلمین که با سفرهای مداخله‌گرانه توأم با تعیین‌تکلیف رئیس‌جمهور فرانسه برای حکومت لبنان آغاز شده بود، با لجن‌پراکنی مجدد هفته‌نامه فکاهی «شارلی ابدو» تکمیل شد.  

مدیر مسؤول این نشریه موهن فرانسوی بهانه انتشار مجدد کارتون‌های موهن به ساحت پیامبر اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) را آغاز محاکمه ۱۳ فرد متهم به دست داشتن در حادثه تیراندازی در دفتر این نشریه در سال ۲۰۱۵ اعلام کرده است. امانوئل مکرون نیز ضمن طفره رفتن از محکومیت این اقدام موهن، چاپ چنین کاریکاتورهایی را نشانه «آزادی بیان» در فرانسه دانسته که دولت او نمی‌تواند با آن مقابله کند. 

اما حقیقت این است که هم مکرون از روز نخست ورود به سیاست، به خاطر سوابق کاری‌اش، به کارمند یا مزدور بانک روتشیلد مشهور بوده و هم این واقعیت که سرمایه‌گذار اصلی نشریه شارلی ابدو، یک زن وکیل یهودی مراکشی‌تبار نزدیک به شاخه فرانسوی این خاندان صهیونیست بوده، بر کسی پوشیده نیست. 

مکرون از کدام آزادی بیان می‌گوید؟

روز گذشته رئیس‌جمهور فرانسه در پاسخ به سوالی درباره چرایی انتشار مجدد کاریکاتور موهن از پیامبر اسلام حضرت محمد(ص)، با پنهان شدن پشت واژه «آزادی بیان» خود را فاقد صلاحیت برای اظهارنظر در این باره دانست. درباره اتخاذ این موضع از سوی امانوئل مکرون باید به 2 نکته مهم توجه کرد؛ اینکه چطور رئیس‌جمهور یک کشور اروپایی این اجازه را به خود می‌دهد که در یک کشور عربی و با اکثریت مسلمان این اظهارنظر را داشته باشد و نکته بعد اینکه اساسا مفهوم آزادی بیان که مکرون بر آن تکیه کرده در کشور فرانسه بیشتر جنبه ظاهری و فرمالیته پیدا کرده است اما مکرون همچنان معتقد است کشورش نماد آزادی و آزادی بیان است.

درباره پرسش اول و اینکه چه وضعیتی منجر به نمایان شدن این حد از گستاخی رئیس‌جمهور فرانسه در یک کشور عربی شده است، باید گفت نگاهی به وضعیت کنونی جوامع عربی و انشقاقی که بر اثر سوء‌رفتار حاکمان متحجر و مستبد آنها رقم خورده، دلیل این گستاخی را نشان می‌دهد. حکام سعودی که خود را خادمان حرم می‌دانند، بیش از 5 سال است در حال کشتار بی‌رحمانه مردم مظلوم یمن هستند و در مسیر این کشتار قواعد بین‌المللی را هم زیر پا گذاشته و به گواهی سازمان ملل حتی از تسلیحات نامتعارف مثل بمب‌های خوشه‌ای استفاده ‌کرده‌اند. بعضی کشورهای عربی هم مثل امارات با ذلت تمام به دنبال این هستند رابطه خود را با رژیم صهیونیستی آشکار کنند. آخرین میخ بر تابوت وحدت عربی را هم هفته گذشته اتحادیه عرب زد و با رد درخواست فلسطینی‌ها برای نشست فوری درباره توافق امارات و رژیم صهیونیستی عملا نشان داد کشورهای عربی دچار خفت و خواری بی‌مثالی شده‌اند. لذا طبیعی است امانوئل مکرون به خود اجازه دهد در یک سرزمین عربی این اظهار نظر را داشته باشد.

اما درباره واژه آزادی بیان و سوء‌استفاده‌ای که وی از این واژه کرده است باید پرسید چرا آزادی بیان درباره جلیقه‌زردها رعایت نشده و در این‌ 2 سال شاهد کشتار معترضان غیرمسلح موسوم به جلیقه‌زردها در فرانسه هستیم؛ معترضانی که بدون سلاح و صرفا با هدف اعتراض به وضعیت معیشتی جامعه کارگری و طبقه متوسط و ضعیف فرانسه در خیابان‌ها حاضر شده‌اند. واقعیت این است که مدعیان آزادی و حقوق بشر در غرب و حامیان‌ آنها سال‌هاست از واژه‌های اینچنینی با یک استاندارد دوگانه استفاده ابزاری کرده‌اند و این بار هم جای تعجب نبود که این اظهارنظر توسط مکرون شنیده شود. باور کنیم یا نه رهبران غربی از آمریکا تا اروپا ارزش متفاوتی را نسبت به حقوق بشر در داخل و خارج از مرزهای جغرافیای‌شان تعریف کرده‌اند و بدون در نظر گرفتن متر و معیار مشخص، استدلال‌های مطرح شده از طرف مرزهای خارج از تمدن غربی را نخواهند پذیرفت. 

سابقه مکرون در اهانت به اسلام

ملت فرانسه که زاده شورش علیه کلیسا و تاج‌وتخت سلطنتی است، از دیرزمانی به این سو، تحریک و بی‌احترامی و آزادی کفرگویی را به‌ عنوان بخشی از هویت انقلابی خود می‌داند. فرانسه به ‌عنوان نخستین کشور در اروپا کفرگویی و اهانت به مقدسات را رسماً از سال 1881 و عملا پس از انقلاب فرانسه در سال 1789 دیگر جرم نمی‌پندارد. در حالی که عملا در این کشور برای توهین‌کنندگان به مقدسات دینی پیگرد قانونی در نظر گرفته نمی‌شود ولی در عوض انکار هولوکاست یک عمل غیرقانونی محسوب می‌شود. مکرون پیش از این نیز از یک دختر فرانسوی هتاک به دین اسلام دفاع کرده بود. با وجود اینکه یکی از وزرای آن زمان فرانسه معتقد بود این دختر مرتکب «اهانت به دین» شده است اما امانوئل مکرون از این نوجوان بشدت دفاع و بر حق مردم فرانسه برای «کفرگویی، انتقاد از دین و ترسیم کاریکاتور در پیوند با دین» تأکید کرد. 

توهین به مقدسات در سرزمین به اصطلاح متمدن‌ها

اهانت به مقدسات در غرب تنها به کشور فرانسه اختصاص ندارد، بلکه در سال‌های اخیر چندین مورد اهانت به کتاب مقدس مسلمانان در اروپا را شاهد بوده‌ایم. اوایل روز جمعه 7 شهریور بود که یک گروه از جریان راست افراطی در سوئد یک جلد قرآن کریم را به آتش کشیدند که به ‌دنبال آن و بی‌حرمتی و جسارت نسبت به قرآن، شهر مالمو در این کشور ناآرام شد. شهر مالمو در جنوب سوئد در این روز صحنه درگیری میان معترضان به سوزاندن یک جلد قرآن و نیروهای پلیس بود. پیش از آن نیز «راسموس پالودان» رهبر دست‌راستی‌های دانمارک با آتش زدن یک جلد قرآن در یکی از محلات مرکزی کپنهاگ، پایتخت دانمارک، موجی از تنش‌های نژادی-‌فرهنگی را در این کشور شمال اروپا به ‌راه انداخته بود.

توهین به پیامبر اسلام در پاریس، جولان امانوئل در جهان اسلام!

جوان:

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه بعد از دومین سفر خود طی سه هفته اخیر به لبنان، به عراق رفت تا به قول خودش بعد از نوسازی حکومت در لبنان، قماری هم برای تقویت نفوذ پاریس در عراق بکند تا شاید این دو، پلی شوند برای احیای نفوذ در شامات بعد از بهبود اوضاع در سوریه. با این حال، سفر او با چالشی شاید پیش‌بینی نشده در داخل روبه‌رو شد. مجله جنجالی شارلی ابدو که چاپ تصایر موهن آن از پیامبر اکرم، خشم مسلمانان را برانگیخت، بار دیگر دست به بازنشر این تصاویر موهن زده است؛ تصاویری که رئیس‌جمهور فرانسه حاضر نشد آن را محکوم کند و گفت که در جایگاهی نیست که بخواهد به قضاوت درباره این اقدام توهین‌آمیز بنشیند.

از همان سه هفته پیش که ماکرون به فاصله کوتاهی از انفجار فاجعه‌بار بیروت به لبنان سفر کرد، می‌شد فهمید که فرانسوی‌ها طرحی بزرگ برای لبنان تدارک دیده‌اند. رئیس‌جمهور فرانسه در سفر روز سه شنبه خود گفت: «اگر طرف‌های سیاسی در لبنان به تعهدات خود پایبند باشند ما نیز به تعهدات‌مان پایبند خواهیم ماند و هرگز چک سفید ارائه نخواهیم داد.» ظاهراً اشاره ماکرون به وام ۵ تا ۱۰ میلیارد دلاری برای بازسازی لبنان است که لبنانی‌ها به دنبال گرفتن آن از صندوق بین المللی پول هستند و فرانسه سعی می‌کند با ضمانت دریافت آن، پلی به سمت احیای نفود خود در لبنان بزند. امیل لحود، رئیس‌جمهور لبنان بخشی از هدف نفوذ مجدد فرانسه را کشاندن لبنان به صلح با اسرائیل خوانده و به المیادین گفته که این همان کاری است که امارات انجام داد و فردا سعودی نیز انجام خواهد داد.

تکرار اهداف با کلید واژه «حاکمیت»

سفر نه چندان از قبل برنامه‌ریزی شده ماکرون از بیروت به بغداد، نشان داد که بلندپروازی‌های پاریس به لبنان محدود نیست و ظاهراً ماکرون جوان قصد دارد بر ویرانه‌های فاجعه همچنان رازآلود بیروت، ساختمانی به بزرگی احیای نفوذ پاریس بر شامات بسازد. البته لحن او در سفر به عراق کمی متفاوت بود و با تأیید اینکه «برای نخستین بار به عراق سفر می‌کنم» کمتر از عبارات تحقیر آمیز و تهدیدکننده‌ای مانند «اصلاحات نکنید، تحریم می‌شوید» استفاده کرد، ولی سخنان او خطاب به برهم صالح، رئیس‌جمهور عراق، نشان داد که او در بغداد نیز هدفی فراتر از لبنان در سر ندارد: «چالش‌های بزرگی مقابل «تضمین حاکمیت عراق» در تمامی ابعاد امنیتی و اقتصادی آن در داخل و در منطقه قرار دارد.» او پیش از ورود به عراق در توئیتی نوشته بود: «به عراق می‌روم تا با همکاری با سازمان ملل ابتکار عملی را برای حمایت از روند حاکمیت این کشور آغاز کنم. برای ارائه حمایت از عراق در زمان چالش‌ها به این کشور سفر کرده‌ام.»‌ماکرون گفته که سربازان ما نیز در کنار یکدیگر با تروریسم مبارزه می‌کنند و تأکید کرده است: «امنیت جمعی ما و ثبات منطقه‌مان بر بوته آزمایش قرار دارد.» ‌رئیس‌جمهور فرانسه بدون اشاره به کشور خاصی گفته که عراق با مداخله‌های خارجی مواجه است که این مداخله‌ها از چند سال قبل آغاز شده است و تأکید کرده است: «مسئولان عراقی باید مرحله انتقالی را هدایت کرده و یک حاکمیت عراقی مهم برای منطقه بسازند.»

پارادوکس «آزادی کفر» با سفر به عراق و لبنان

ماکرون در حالی به دنبال احیای نفود کشورش در لبنان و عراق است که ظاهراً از الزامات آن چندان اطلاعی ندارد. خواسته یا ناخواسته، سفر او به بیروت و بغداد همزمان شد با محاکمه ۱۳ مرد و زن در دادگاهی در فرانسه به بهانه حمله به دفتر نشریه موهن شارلی ابدو. این افراد متهم هستندکه در سال ۲۰۱۵ به دفتر این هفته‌نامه حمله کرده‌اند، هفته‌نامه‌ای که کاریکاتورهای موهن آن درباره پیامبر اکرم (ص) واکنش جهان اسلام را در پی داشت.

شارلی ابدو بار دیگر دست به بازنشر این کاریکاتورها زده است. نویسنده سرمقاله این هفته نشریه مزبور ضمن بازنشر کاریکاتورهای موهن به ساحت پیامبر اکرم (ص) نوشت: «این تصاویر به تاریخ تعلق دارد و تاریخ را نه می‌توان دوباره نوشت و نه می‎توان آن را پاک کرد.» مدیرمسئول روزنامه نیز گفته است که این تصاویر به‌مناسبت محاکمه به صفحه اول باز خواهد گشت و این مسئله یک امر اجتناب‌ناپذیر است. وی تأکید کرد که این نشریه پیش‌تر به‌دلیل نداشتن توجیه منطقی، با درخواست‌ها برای انتشار کاریکاتورهای جدید مخالفت کرده بود. ماکرون ضمن مخالفت با محکوم کردن اقدام موهن نشریه فکاهی شارلی ابدو گفت: در جایگاهی نیستم که بتوانم علیه تصمیم نشریه برای انتشار کاریکاتورها حکم صادر کنم. رئیس‌جمهور فرانسه این اقدام توهین‌آمیز را به مسئله آزادی بیان و عقیده ربط داد و افزود: کشورم از آزادی بیان و عقاید برخوردار است، اما در عین حال شهروندان فرانسوی باید به یکدیگر احترام بگذارند و از پرداختن به «گفت‎وگوی نفرت‌انگیز» اجتناب ورزند.

رسانه‌های فرانسوی از جمله لوفیگارو، اوئست فرانس، ب. اف. ام تی. وی و فرانس‌انفو دیروز و امروز با بازتاب اظهارات امانوئل ماکرون در جریان یک کنفرانس مطبوعاتی که در آن مدعی دفاع رئیس‌جمهور فرانسه از اقدام شارلی ابدو، شده‌اند، نوشتند: امانوئل ماکرون بار دیگر روز سه شنبه و در جریان آغاز محاکمه عاملان حمله به شارلی ابدو در ژانویه ۲۰۱۵ و در حالی که این نشریه طنز کارتون‌های جنجالی (حضرت) محمد را بازنشر داد، از «آزادی کفر» در فرانسه دفاع کرد. خبرگزاری فرانسه به نقل از ماکرون نوشت: از ابتدای جمهوری سوم در فرانسه، آزادی کفرگویی که مرتبط با آزادی عقیده است، وجود دارد. من برای محافظت از همه این آزادی‌ها در اینجا هستم. نیازی نیست من درباره انتخاب روزنامه‌نگاران داوری کنم. فقط لازم است بگویم که در فرانسه می‌توان از حاکمان، رئیس‌جمهور و کفر انتقاد کرد.